Bu aralar soğuk hissediyorum. Aslında tam şu an çok uzakta olduğumu bildiğim için bumbuz hissediyorum. Her şeyden çok uzağım. Şehrimden,insanlarımdan,sevgilimden,mutluluğumdan. Uzağım. İçimde kışı yaşıyorum, bu yüzden kışın gerçekten gelmesini hiç istemiyorum. Çocukken en sevdiğim mevsimdi kış. Çünkü o zaman etrafı siyah beyaz görmüyordum hiç bir zaman. Kış=kar=mutluluk. Her çocuk gibi. Ama yazı da çok severdim. Denize gittiğimiz andan beri, gidene kadar denizden hiç çıkmazdım. Kapkara olur dönerdim. Bu beyaz ten iyi kalmış bende diyorum. Sonbaharı sevmezdim çocukken ama bir garezim yoktu elbette. Okulları başlatan , yazın güneşini alan sonbahar. Melankolik bir mevsim. Benim doğum günüm de sonbaharda. Şuan da bir süre nedenim var nefret etmek için sonbahardan. Ama yalnızken her mevsim her ay her gün gerçekten kötü. Çevremde beni önemseyen insanlar olduğunda kışın dondurucu soğuğu olsa da beni etkilemez. Daha önce etkilemediği gibi. Kış birbirine sokulmak için de güzel bir mevsim. Aslında hala en güzel mevsim kıştır. İyi bakın, iyi gözlemleyin. Kış aslında çok güzel. Ama gelmesini istemiyorum. Artık evimizde kışın geldiğini hissetmiyoruz gerçi. Ben tüm kış askılı-kısa şort havasındaydım.Karşı da da tam deniz var zaten...
Aklıma geldi. Küçükken yazın denize girmedim diyen insanları uzaylı görmüş gibi garipserdim. Ben spordan nefret etmeme rağmen yüzme-su sevgimden dolayı yüzme kursuna gitmiş biriydim ya! Neptün'denim ben, garipserim :ı
Buradan sonrasını okuma... sıkıcı,depresif ve bir şey kaçırmayacağını garanti ederim.
Tam adet ride yazısından sonra....yarım ay falan geçmiştir. O zamandan beri ufak tefek karın ağrılarım hala sürüyor. İyice paranoyak olmaya başladım. Beni bilmezsiniz, kimsenin kafasını takmayacağı şeylere takarım kafamı ve çoğu kişinin de kafasına taktığı şeyler benim umrumda olmaz. Daha gencim ama korkuyorum. Acı çekmekten korkuyorum. Düşüncesi bile korkunç benim için. Biliyorum nasıldır acı çekmek çünkü. Çok iyi biliyorum.
2014'e yeni girmiştik. Girdiğimiz gün. Uyumak için yattım. Ama uyuyamıyorum. Bir şey beni sıkıyor. Canım sıkıldı, git gide dayanamıyorum. Çok kötü hissediyorum. Ama hiç kimsenin yardım edemeyeceği bir şekilde kötü hissediyorum. Ve çok yalnız hissediyorum. O yüzden artık yatağımda dayanamadım ve öyle bir sarsıldım ki "Ölecek miyim?" dedim.Kalktım.Sabah oluyordu. İçeri gittim, babamla annem kavga etmişler, annem içeride ki odada ki tek kişilik yatakta uyuyor. Çok yalnızdım ve yalnız hissetmemek için televizyonu açtım. Bilgisayarı açtım. Youtubedan aptal bir gamerin videolarını izlemeye başladım. Üstümde ki yükü atmak zorundaydım ve biliyorum kimse yardım etmeyecekti. Kendi kendime öğrenmeliydim kurtulmayı. Böyle anlarda olman gereken en iyi şey sığ olmak. Problemin derinine inersen kaybediyorsun. Ondan kaçmak zorundasın, onu buhar etmek zorundasın. Ama o tamamen hiç bir zaman gitmiyor.Onu kovacak bir koruyucu meleğe ihtiyacım var.
Eğer o da beni korumaya istekliyse.
Ve bu olaydan sonra bir süre geçti ve bu olayın tüm  günlere yayıldığı bir dönem yaşadım. Yastığa başımı koyduğum andan itibaren. Kesintisiz bir his geliyordu, onu kovamıyorum ne yapsam gitmiyor. Ne zaman sabahın ilk ışıkları gelirdi bende rahat bir nefes alıp uyurdum.
Bu tarz şeyler çok yaşadım ama sadece mental olarak değil, fizikselde acılar yaşadım. Safra kesemi aldırmak zorunda kaldım bir gece hastaneye kaldırıldıktan sonra. Yeni başlayan adet sancılarım iğne vurulmazsam beni kusturmaya kadar götürüyor ama kustuktan sonra rahatlamıyorsun kesinlikle. 1 yıldan fazladır burnumda bir sorunum var kemikle ilgili ama onu yakında yaptırıyorum. Memelerim, toplam 10 kilo falan. Sütyen giymemişim.Geçen 3 saat banka kuyruğunda bekledim ve öyle bir sırt ağrısı yaşadım ki o halimle beni yürüttüğü için annemi boğmak istedim...İnsanlar bazı şeyleri anlamak zorundalar. . Anlamıyorsun dediğimi daha ne olsun? Acımı anlamıyorsun, empati yapamıyorsun ne için yanımdasın ki.
Neyse.
Demek istediğim birinin bana "Sen daha bir şey yaşamamışsın" demeye çalıştığı an o lafa yakışır bir acıyla birlikte laflarını geriye iade edeceğim. O cümleyi bitirmesine bile izin vermem yavşağın. Orospunun. İbnenin.
Ama ben fiziksel olanları yazmayı sevmiyorum, çünkü insanı geliştiren ve olgunlaştıran bunlar değil.
Alakası yok.
Bu koca yazının tek amacı,tek ana fikri şuydu;
lan amına koyduğumun karın ağrısı/acısının altından n'olur bir şey çıkmasın.
Daha önce buralardan geçtik.
Amına koyim.