Güç.
Bende çoğu yönden eksiktir.
Bilek gücüm vardır.
Kendi cinsimden çoğunu alt edebilirim kolayca.
O tarz güçten bahsetmiyorum.
Karakter gücü, beyinsel olarak güçlü olmaktan bahsediyorum.
Şurada grip olsam " amına koyayım her şey benim başıma geliyor,bıktım artık,yeter." diye atar yapacak duruma soktular beni.
Ama kendimi suçlayamam.
"Amına koyayım, HER ŞEY benim başıma geliyor." Benim gibi birinin bunu söyleyebilmesi için, bir takım herşeyin gerçekten başıma gelmesi gerekirdi.
Bir de herşeyin aynı zamanda başıma gelmemesi durumu da var. Kötü şeyler oldu,bitti.
Ama iyi şeyler hiç olmadı.
Herkesin başına kötü şeyler gelebilir.
Ama bir insan yatağa yattığı zaman, o olan herşeyi teker teker tekrar yaşayıp, daha kötüsünden korkuyorsa başka bir şey var.
Kötü şeylerin olması değildi sorun, onları kapatabilecek şeyler hiç gelmedi başıma.
Gerçekten düşünüyorum ya.
Son 4 koca yılda neden hiç başıma iyi bir şey gelmedi?
Neden ağzımı değil, ruhumu gerçekten gülümsetecek bir şey olmadı?
Şaka gibi, bir şey olsaydı,
şu an çok daha iyi bir durumda olurdum.
Herneyse.
Nasıl güçsüzüm onu anlatıyordum.
Güçlü olmak bana garip şeyleri anımsatıyor.
Hani, çok acı çekip hala çok güleryüzlü insanlar vardır.
Rahatsızlar.
Neden daha hiç acı çekmemiş insanlara seni daha da acıtma şansı veriyorsun ki?
Neden bu tarz bir güce sahipsin?
Neden kendini yoruyorsun?
Suratsız  ol, emir ver, kafana eseni yap.
Acı çeken sen değil misin?
Haklı olanda sensin.
Ben hep suratsızım mesela.
Neden mutsuzken hayali bir yalanın içinde yaşayayım?
Yaşayamıyorum.
Zaten.
Yapamıyorum.
Ben o kadar güçlü olamıyorum.
Benim tırnağım acısa
ben köşeye çekiliyorum.
Orada acımı çekiyorum.
Kimseye görünmeden.
Sonra onların ruhumda izleri kalıyor.
Ama en azından millete salak salak gülmüyorum.
Ben acı çeksem giderim.
Kimsenin beni görmesini istemem.
Bazıları inadına kalıyor.
Savaşıyor.
Ne diye?
Ne için?
Çoğu zaman kazanamayacaksın bile.