Benim hatam, ağlamak istediğimde kendimi sıkmam, gerizekalı gibi o rahatlıcı damlaları rahatca süzülüp gitmesine izin vermemem, onların bir zayıflık belirtisi olduğuna inanmam.
Benim hatam, kendimi normal bir insan gibi görememem, kendimi en yüksekte hayal edip, gerçekte bir bok olmadığımı görüp yere defalarca,usanmadan çakılmam.
Benim hatam, aptal bir mükemmeliyetçi olmam, her detayı beynimdeki sinirler yanana kadar düşünmem.
Benim hatam, daha dokunmadığım, gerçekliğinden emin olmadığımı sevmem.
Benim hatam, ben oluşum.
Benim hatam, benim olanı değil, hayalleri sevmem.
Benim hatam, o.
O benim hayatımda yaşamıyorken ben onun yüzünden hata yapmaya devam ediyorum.
Bahane belki.
Ama hayatımın %80ini bunu düşünerek geçirdiğime bakıldığında o benim için tam bir parazit.