Yakında burayı "Merve'nin korktuğu hastalıklar günlüğü" olarak anlandırıcam.
Bu bi' nevi bu blogun teması zaten çoktan.
Gizli teması.
Burada hiç güzel,pozitif,iç açıcı bir yazı gördün mü?
Göremezsin.
Burayı kusmak için kullanıyorum.
Çok fazla korkuyla dolduğum zaman.
Çok fazla hayalle dolduğum zaman.
Çok yardım etmiyorlar.
Ama paylaştıkça azalıyor.
İnsanlar farklı farklı.
Ben farklı insanlardan bile farklıyım.
Çok değişik hayallerim ve korkularım var.
Çok değişik rüyalara ev sahipliği yapan bir bilinç altım var.
Çok sadık ve büyük bir kalbim var.
Çoğu insanın "rahatsız" olduğu bir çift mavi gözüm var.
Her şeyi çok analiz eden, bir şey söylemeden on saat düşünen bir beynim var.
Çok garip hisleri hissedebildiğim büyük ihtimal başka bir duyu organım var.
Komik olan şeyler de var.
Benden baya uzakta yaşadığına inandığım bir ruh ikizim olduğunu da düşünüyorum.
Zamanın benden aldıklarını geri vereceğini düşünüyorum.
Yakın bir zamanda.
Ama aynı zamanda çok aydınlık değilim.
Belki depresyonla alakalı olabilir.
Belki her şey güzel gitseydi kötü bir şey olduğunda daha çok çakılacağımdan mutlu hissetmekten korkuyor olabilirim.
Normal olarak bakıldığında çok karanlık bir insan sayılmam.
Ama her insan gibi iyi bir psikolojiye sahip olmam gerekiyor.
Fazla endişe içindeyim, her zaman.
Hep kötü tarafları düşünecek şekilde kurulu beynim.
Habire kendini bir savunma içinde buluyor zavallı.
Habire beni hazırlamaya çalışıyor.
"Hazır ol, sakın çok mutlu olma, sonra toparlanamazsın! Ben senin iyiliğini düşünüyorum."
2012'yi düşünüyorum. Fethiye'ye gitmiştik "ailecek". O zamanlar benim hayallerimin en yoğun yılı.
Mutlu hissediyordum.
Çünkü yıllardır istediğim bir şeyi çok kolay bir şekilde başarmıştım ve başarmaya devam ediyordum.
O zamanda kimse yoktu yanımda arkadaşlık edebilecek.
Ya da kimsenin beni sevmediği gerçeğini ele alırsam.
Kim ne derse desin,
Bu dünya da ya bir insanı seversin ya sevmezsin.
Bir kişi hakkında "nötr" hissedemezsin.
Ya ikisi de kötüdür bu yüzden seçmede zorlanırlar.
Ya da biri iyidir ve hemen seçebilirler.
Bu yüzden çevremde ki herkesle konuşmanın bana bir şey katmayacağını biliyordum.
Bana 5 dakika konuşup konuşmadığım insanın bir yararı olmayacaktı.
Bana beni iyi hissettiren bir insan ve en önemlisi onun benim "yanımda" olacağını bilmem lazım.
Bu zamana kadar bir kişilik istedim hep.
Çünkü bir tanesine sahip olduğumu düşünmedim.
Ama inan, şu an, dünyanın en kaliteli kişiliğine sahip olduğumu düşünüyorum.
Her kişilik, şov için değildir.
Her kişiliğin parlayacağı bir an vardır.
Ve çoğu insanın sadece tavrı vardır.
Kişilikten yoksundur.
Zeka kavramı gibi.
Çoğu insan akıllı davranabilir.
Zekiymişçesine davranan andavallar bile var olduğuna göre :ı How embarassing is that. 
*
Güzel bir vücudum olduğunu söyleyebilirim.
Kalem kağıt aldığım gibi bacak çizmeye başladığımı da.
Bu zamana kadar kim bilir kaç kadın vücudu çizdim.
Bazen, "İşte bu!" diye düşündüm.
Çünkü, benim çizim anlayışım bile sadece estetikten oluşuyor.
Hadi bir mesaj vermek istiyorum?
Yine güzel bir resmin üzerine.
Birinci kural; Güzellik.
Mesaj daha sonra.
Şarkılarda da her zaman müzik birinci planda olmalı bana göre.
Ve çizdiğim şeyleri kendi güzelliğimden ya da en kötüsü güzellikten anlayışımdan yararlanarak yaptım.
Ve bu yüzden çizdiğim kadınlar ya da vücutları aslında benim sahip olmak istediğim hayallerin yansımasıydı.
Vücut konusuna gelince, uzun olmayı atlayamayız değil mi? I-ıh, maalesef.
Tam gitti diyorum...Tabii ki gitmiyor. Artık kafada yer etmiş.
Herkese uzun boy yakışır mı bilmem, ama bana yakışacağından eminim. Bir çift güzel şekilli bacağa yeterince uzun olmak yakışır çünkiğ. Şunu da söylemeden edemiyorum; Uzun olmak benim için diğer insanları gruplandırmak ya da beğenmemek demek değil. Aslında diğer insanların uzun olup olmaması beni zerre ilgilendirmiyor. Uzun olmak estetik olabilir ama hiçbir şekilde bir gurur kaynağı ya da kişinin kendi başardığı bir şey olmadığından diğer insanların hiç bir eksiği olduğunu düşünmüyorum. Herkes OK gözümde :ı Bu sadece ben ve kemiklerim arasında tatlı savaş *Randy Marsh's Tee-Hee.* Çünkü benim için estetik o kadar önemli ki...On saat anlatsam feeeeh....Her şey güzel olmalı. Her güzelliğin bir anlamı ve sana anlattığı şeyler olmalı. (Öyle de sanatçıyım. :ı)
İstediğim bir kaç şeye sahip olduğumda benim için en önemli şeyde sırayı elbette benim varlığım alıcak.
Benim vücudum alıcak.
Benim organlarım alıcak.
Benim psikolojik ve bedensel sağlığım alıcak.
Ben elimden geleni yapmak istiyorum.
Ne kadar yaşayacağımı bilmiyorum.
Ama yaşadığım süre boyunca, ne kadar hassas bir insan olduğumu bildiğimden, yeterince az hastalıkla karşı karşıya gelmek istiyorum.
-İstemiyorum.
Hastalıklarla karşı karşıya gelmek istemiyorum.
Hani bunu düşünmek bile istemiyorum.
Ya sağlıklısın  işte, neden aptal şeyleri düşünerek canını sıkıyorsun ki?
Tek isteğim benim organlarımı sevdiğim kadar onların da beni sevmesi. Canlarım benim.:ı
Azıcık korkunçlu yoldaşlarım benim.
(İnsanın arkadaşı olmayınca neyleri sevmeye başlıyor demen saçma, ben onları hep sevdim *dil*)
Bazen süper iyi bir insan olduğumu düşünüyorum biliyor musun?
Böyle yetenek açısından değil.
Saflık ve temizlik açısından.
Melek gibiyim bazen.
Toparlanamayacak kadar hassas bir insanım ve çoğu insanın acı çekmesine dayanamayacağımı biliyorum. İki saniye önce ondan nefret etmiş olsamda.
Ama herkese aynı tavrı (treatment tr.muamele :ı) göstermeyi öğrendim ve hiç kimsenin benden üste çıkmasına da izin vermem.
Bunlar kişinin kendine saygısı için önemli.
Sevdiklerim için her şeyi yapabilirim.
Ama çevremde ki insanlara bakınca üstte ki cümle burası için değil.

***
Evet, şimdilik yapabildiklerim komedi showları izlemek, kaliteli müzik dinlemek, yeterince takmamak, kendimi sevmek ve resim yapmak.
Umarım ileride, mükemmel-gerçek olamayacak kadar mükemmel- anılarımı yazdığım bir yer olur burası.
Hadi hepimiz umalım.
Bye bye.