Mental olarak sağlıklı olduğumu düşünmüyorum. Arkadaşımın olmaması, kimseyle yakınlaşmam falan değil konu . Başka bir şey beni bu düşünceye itiyor. Eğer o şeyi hala isteyebiliyorsam, hala olacağına inannıyorsam bende bir sorun var demektir. Tamam, çok seviyor olabilirim ama istememeliyim. Bu sevgi çok büyük değil, bu sevgi bambaşka bir şey. İçinde her türlü duyguyu barındıyor. O yüzden çok büyük.
Ben en güzel olmak istiyorum. Ben güzel olmak istemiyorum. Ben çok güzel olmak istiyorum.
Neden biliyor musun?
Bir kızın aynaya kendini güzel görmek için bakma yaşı en erken 12-13'tür. Yani ben o aynaya baktığımda kendimi hiç güzel görmedim.
Bir mağazaya gittiğimde hiç adam gibi alışveriş yapmadım.Hep o elbiseleri deneyip çıkartmaktan nefret ettim. Hayatım boyunca bu konuda bile olmadığım birini oynadığımı düşündüm.Gerçekten ölseydim ruhum çok büyük bir huzura kavuşurdu. Ya da, gerçekten güzel olsaydım...
İstediğim gibi göründüğüm günden sonrasını çok hayal etmedim herşeyin hesabını,planını yapmaya çalışan biri olarak.
Ama, aşağı yukarı içimde değişen bir şey olmayacak.
Elbette kendime güvenim gelecek, daha girişken olacağım. Hiç bir kadının beni ezemeyeceğini bileceğim. Ama içimde ki boşluğu ve anlamsızlığı dolduramayacağım.
Şu an o hissettiğim anlamsızlığı.
Şu an herşey bir rüya gibi.
Etrafımda dolanan insanlar, oturduğum bu yer, bu müzik,durumum, görünüşüm, ben, karşımda oturan kişi.
Herşey bir hayal gibi.
Beni hapsetmiş bir hayal gibi.
Benim kendi tırnaklarımla aşıp kendimi özgür kılamayacağım bir hapis.
Hep kendi çapımda çalıştığımı düşündüm.Hep hedefime biraz daha yaklaştığımı hissetmeye çalıştım.
Hep bir şeyler yapıyor olduğumu hissettim...
Ben küçükken internette nereye kaydoluyorsam kendimi hep 18 yaşında yapardım.
O zamanlar 18 yaşı çok büyük,yetişkin görüyorum.
Şimdi sadece 10 gün kaldı 18 olmama.
Hayat değil mi işte şimdi olsa 10 olmak isterdim tekrar.
"I couldn't understand it. I couldn't believe there were Pokémon that liked people.
Because, up until that moment, I'd never known a Pokémon like that. The longer my journey continued, the more unsure I became. All I kept meeting were Pokémon
and people who communicated with one another and helped one another. That was why I needed to confirm my beliefs by battling with you. I wanted to confront you
hero-to-hero. I needed that more than anything." Insert your narcissistic description of yourself here.