Bilmiyorum . Yüksekliklerle bu kadar takıntılı oluşumun başlangıcından çok zaman geçti. Ben yarısını kesip atabildim. Hatta yarısından fazlasını. Yapmam gerekliydi, bir yerde.
Yapmak zorunda olduğum için yaptım.
Yoksa yapmazdım.
Ama 3 yıl kadar yapılabilecek bir şey olsaydı, yapmıştım da zaten.
Maalesef, elimde olmayan bir şeyi arzuladım.
Hayatımda hiç bu kadar bir şeyi istememiştim.
Bazı şarkıları dinlerken dans etmeyi arzuluyordum istediğim vücudun içinde.
Never le nkemise ve genesis gibi.
Uyuşturucu almadan o kafaya yaklaştıran şarkılar gibi.
İnsanı yaşadığı dünyadan biraz da olsa çıkarabilen şarkılar gibi.
Özel bir durum olmadığı sürece, güzellik benim için çok ilk sıralarda gelir.
Çok uzun zamandır görünüşümü beğenemediğim, görünüşümü beğinip, hayatımı beğenmedim bir sürenin içinden çıkmak için çabalıyorum.Çalışıyorum.
Dediğim gibi, yaptım biraz.
Uzun süre olduğu için güzel olmak istiyorum.İstediğim şekilde.
Yani demek istediğim, bir şey için gerekenden fazla bekliyorsanız, "bari değsin" tribine girersiniz ya çoğu zaman.
Onun gibi bir şey.
Yıllardır bekliyorum, yükselmek için.
En azından çabalarıma ve acılarıma değen bir çıkış yapmak istiyorum, hepsi bu.
oof. Bilmiyorum.
Bil-mi-yo-rum.
Doktora gitsem her iki sonuçta da rahat edemiyorum.
Dese ki; Hayır, daha bir değişim olmaz.
Bu sefer hayatımda istediğim görüntüye ulaşamayacağım kesin olucak.
Dese ki; Hayır, hala gelişimin devam ediyor.
Peki ne kadar "gelişim"? O gelişim için ne kadar zaman? Diyet yapabilecek miyim?
Başlamam lazım.
Bir yerden.
Tek isteğim bu konuda bir sonuç.
Tek isteğim istediğime ulaşmak bile değil.
Tek isteğim bu halimle mental olarak tatmin olabilmek.
Yaşım ve genlerimin farkındayım.
Kabullenmek istiyorum.
Sanırım, çok kötü şeyler yaşadığım için bir şekilde bir güzellik hakettiğimi düşünüyorum, kendi halimden, yaşımdan, genlerimden ayrılabilmek istiyorum bu konuda.
Çok feci obsessifim bu konuda,hissedebiliyorum.
Normalde de kişiliğim bu yönde.
Bir şeye takıntılı kalmaya çok müsayitim.
Bilmiyorum.
Bu konu da isteğim artık bir sonuç?
Eğer istediğim yere gelebilecek olsam bile, şu an ki halimle mutlu olmalıyım.
Ve zayıflamalıyım.
Yemek yedikçe, depresyonum artıyor, depresyonum artıkça yemek yiyorum,sonunda olan yine bana oluyor.
Buna en azından bir son verebiliyor olmalıyım.
Boy konusunda elimden hiç bir şey gelmedi ama eminim bir şeylleri değiştirebileceğim konular olmalı...
Değil mi?

"I couldn't understand it. I couldn't believe there were Pokémon that liked people.
Because, up until that moment, I'd never known a Pokémon like that. The longer my journey continued, the more unsure I became. All I kept meeting were Pokémon
and people who communicated with one another and helped one another. That was why I needed to confirm my beliefs by battling with you. I wanted to confront you
hero-to-hero. I needed that more than anything." Insert your narcissistic description of yourself here.
facebook twitter tumblr
email formspring livejournal