Welcome to my blog, yada yada yada. The navigation links can be found in the sidebar.
Birşeyler......ler.eler.
Bu resmi masaüstüne aldım. Çünkü önemli.
4 yıl önce ameliyat olmak zorunda kaldım bir sağlık sorunu yüzünden 14 yaşındaydım.Ameliyat olmadan boyumu ölçtüler. 162 çıktı.
Sonraki yıl tekrar ölçtürdüm diyetisyende, 15 yaşında iken yine 162 çıktı.
3 yıl geçti en son boy ölçtürdüğümden beri.
18 yaşındayım şu an.
Bunu düşünceğim aklıma gelmezdi ama şu an tek isteğim 163 olmak.
Ve sadece yukarıda koyduğum kadın yüzünden.
Onun boyu 163 çünkü.
Anneme ölçtürdüm (evimde de var kendi yaptığım ve baya baya kontrol ettiğim) 163,3 çıktı.
Ama güvenemiyorum. Ben ölçtüğümde 62-64 arası çıkıyor. Nereden bileceğim hangisi doğru?
Ben 3 yıl önce 20 kg verdim.
Ve vücudumu beğenmedim.
Şu an o verdiğim kiloları tekrar aldım ama benim vücut yapım bunu kaldırmıyor.
Hayatımda, çocukluğumda hiç kilolu olmadım ben.
Suratım kemikli değildir, vücudum kaslı değildir.
Kemiklerim kalındır sırf bu yüzden kiloyu biraz kaldırıyor ama kilo benim işim değil.
Ben çok az yemek yiyen bir insanım.
Küçükken "bir insan üzüntüsünden daha çok yemek yemeyi bırakır, üzüntü insana nasıl yemek yedirebilir ki?" diye düşünürdüm.Buna birinci elden bir cevap aldım maalesef.
Ben depresyon sahibi bir insanım, çok sıkılgan bir insanım.
Ve zamanımı evimde geçiren bir insanım. Nasıl yemek yemem sıkılınca?
Sırf o an bir şey yapayım diye yiyorum.
Onlar da yemek tarzı şeyler değil.
Daha çok içecekler, dondurmalar ve cipsler.
Tamamen atıştırma.
Yemek kesinlikle yiyemeyeceğim zaman,o an stresli olduğum zamanlardır.
Bir tek o zaman yiyemem ne yaparsam yapayım.
Herneyse.
Yukarıda ki kadını neredeyse 7 yıldır dinliyorum.
Bir gün yazlıkta elektrikler gitmişti. Bende o zamanlar ipod vardı ve bu kadının müziklerini indirip atmıştım ama hiç fırsatım olmamıştı dinlemeye o zamana kadar.
Elektrikler gidince de bunları dinlemeye başladım.
Sanırım ilk dinlediğim Misery Loves Company oldu.
Çok beğendim.
O zamandır dinlerim ve hala şarkıları bende eskimemiştir.
Bu resmini görünce şok oldum.
Çünkü ben 170den kısa (bir zamanlar 178di bu...) kadınların güzel olabileceğine inanmazdım.
Kadın 163. Ve bu vücut tamamen benim istediğim tarzda bir vücut. Tüm kalbimle beğendiğim.
163 olduğumu bilsem şu an başlarım diyete ama bir daha başarısızlık istemiyorum.
Bir insan kendini güzel hissetmek için kilo verir, sadece tartıda kendini azalıyor görmek için değil.
Anoreksik değilim.
Ama bu sefer başlarsam en fazla 45 en az 40'a kadar düşmek istiyorum.
Boyum için az sayılıyor ama bir düşün.
Mankenler en az 178 180.
Kiloları 60 falan mı sanıyorsunuz?
Kasia struss örneğin;
1.79cm ve 54 kilo.
25 fark var boyu ile kilosu arasında peki benim?
163 isem 38 kilo bile olabilirim bu hesaba göre..
Ama 163 olmak zorundayım.Hayatımda ilk defa kendi boyumda güzel olabileceğimi hissediyorum.
Hayatımda ilk defa kısa boyla rahat edebileceğimi hissettim.
İlk defa 173den kısa bir kadını beğendim.
Bunu kaybetmek istemiyorum.
Normalde uzun boylu kadınlar 180 gibi, 15den sonra en az 5 cm uzarlar.
Bunu 5 5 bölersem.
En az 1 cm daha uzamış olmalıyım 15den sonra.
Tek isteğim bu ondan sonra ruhum rahat etse yeter.
Bir haftadır buna çalışıyorum.
2 gün öncesine kadar kafamda bir savaş veriyordum.
Vazgeçebilmek için.
Cassie'den bile vazgeçtiğim için çok mutluyum.
Çünkü o 165di.
Şimdi onu da geçtim tek amacım bu kadını vücudum için ilham olarak alabilmek.
Yarım cm az olsun bile istemiyorum...
Lütfen en azından bu gerçekleşsin.
Lüften.
Posted on: 19 Ocak 2015 Pazartesi 2:23 ÖÖ by Ken →
0 comments / ++
"I couldn't understand it. I couldn't believe there were Pokémon that liked people.
Because, up until that moment, I'd never known a Pokémon like that. The longer my journey continued, the more unsure I became. All I kept meeting were Pokémon
and people who communicated with one another and helped one another. That was why I needed to confirm my beliefs by battling with you. I wanted to confront you
hero-to-hero. I needed that more than anything." Insert your narcissistic description of yourself here.