Tek ihtiyacım sağlıklı bir vücut ve kafa.
Sağlıklı bir psikolojiyle gereken herşeyi düzeltebilirim.
Ne istediğimi bilmiyorum demiştim.
Şu an aşktan daha önemli şeyler var ama bir kere tatmak istiyorum, gerçek aşkı.
Yalan söyleyemem, boydan sonra en önemli şeydi bu benim için.
Ama hiç dile getirmedim çünkü shallow görünmek istemedim.
Çünkü istediğim "aşk" diğer insanların istediği tarzdan değil.
Yani çoğunun...
(Kendimi soyutlamaktan bıktım.)(Ama hala farklı, unique olma derdindeyim.)(Ugh.)
Ben en son 3. sınıfta sinan'a aşık olmuştum.
O olay bile aşk değildi amk.
Bunu anlatmak istiyorum.
Bir gün ben, eski en yakın arkadaşım, ve tam anlamıyla aptal sarışın servisin en arkasında bir yandan konuşuyoruz bir yandan gidiyoruz.
Aptal sarışın "eee, kimi seviyorsunuz?" dedi birden.Ben bir an afalladım, kimseyi amk? diye geçirdim içimden ama nedense cevap vermek zorundaymışım gibi hissettim, şu an gerçekten neden cevap verme zorunluluğu varmış gibi düşündüm ki diyorum.Herkes söyledi falan ben de bir şey söylemek için "Sinan." dedim. Attım yani sadshkfsfdsç.
Ve sonrasında bu çocuk tenefüslerde benim kalemliğimi falan "çalmaya" başladı.Koşturuyordu beni arkasından falan. Benim çok hoşuma gitti.Ben bu çocuktan hoşlanmaya falan başladım.
Sonra bu mal gitti İrem'i sevdi.
Allah'ın cücesi.
Bende aklıma( çok net hatırlıyorum sınıfta) sen bu çocuğu sevmiyorsun dedim.
Ve o an bitirdim.
Gerçeğin farkına vardım, ve bitirdim.
Akıl ne kadar güçlü değil mi.
Çocukken çok güçlüydüm ben, bunu öylesine söylemiyorum.
Özlüyorum.
Her parçasını değil belki, ama ruhumu özlüyorum.